bekentenis, over een geheim delen.

een post op FB op 9oktober deed een wereld voor me opengaan. Deze was het:

Het lijkt eeuwen geleden dat ik uit the picture verdween. "Begin met een kleine post" werd me geadviseerd. "Dan went het gauw weer". Dus bij deze: een kleine post.
Hier ben ik weer, :-)

​gevolgd door deze op 10oktober:


Werkelijk heeeeeeeerlijk om iets te posten en dan zo’n fijne reacties te krijgen, 💛 dankjewel vanuit heel mijn hart💛
Ik vertel graag waarom het me zo’n deugd doet. Ik heb zitten denken en voelen, en ik wil het met jullie delen...
Ik heb een geheim te vertellen, iets waarvan ik niet wist dat ik het verborgen hield. Maar nu ik er licht op schijn het zo duidelijk is.
Mijn ouders hadden geen vrienden, of tenminste ik zag ze niet en er werd niet over gesproken.
We gingen nooit naar mensen en er kwam niemand bij ons.
Er waren veel pleegkinderen bij ons dus het was in huis druk genoeg, maar naar anderen gaan dat gebeurde niet.
Ik kan me één ontmoeting herinneren met een ander koppel dat zorgde voor de neefjes van mijn pleegbroertje.
En nog een wandeling met een koppel met een dochter.
That’s it.
Ik ben één keer naar een verjaardagsfeestje geweest toen ik 8 was en vond het echt eng.
En op mijn 11 een weekendje mee naar de Ardennen met een vriendinnetje heerlijk en eng tegelijk.
We waren een heel geïsoleerd gezin maar dat was niet aan ons te zien denk ik.
Mijn ouders waren wel succesvolle mensen op professioneel gebied. 
Mijn ouders waren ook publieke figuren, in de socialistische partij, in hun job, ...
Het lijkt er op dat ze gewoon over het hoofd hebben gezien dat kinderen sociaal maken ook een deel van de opvoeding is.
Het gevolg was dat de enige volwassenen die ik ontmoette leerkrachten waren, geen gewone andere mensen.
Waarom is dat dan zo een verdoken geheim? Omdat ik steeds het gevoel heb gehad dat vrienden maken iets van anderen is, leuk dat jullie vrienden zijn....van elkaar... ik hoor er niet echt bij....
Ondertussen zovele jaren later kijk ik op mijn leven terug en zie ik dat ik het heel anders heb gedaan, ik kom wel bij mensen over de vloer, heb mijn kinderen meegenomen, hen laten logeren en ben zelf gaan logeren! En ik heb vrienden.
Maar ergens op de bodem is er het gevoel dat ik niet eerlijk ben als ik niet vertel dat ik er niet bij hoor, dat ik er sneaky ben tussengekropen.
Ergens leeft er een overtuiging in mij dat ik niet geïntroduceerd ben door mijn ouders in dit leven en dat ik er ongeoorloofd toch ben ingestapt.
Voila, het is gezegd.
Bij deze geef ik me zelf de introductie en de toestemming er helemaal te zijn.
Tataretaaa!
Hier ben ik!
En lang leve mijn vrienden❤️
Ps, niet te verwonderen dat één van de hoofdthema’s van mijn artistieke werk verbinding is.
Ps: nog iemand een geheim te delen? Doen! Het lucht op.
​
De gelijkaardige verhalen die mij werden toevertrouwd. de aanmoedigingen er inderdaad helemaal te durven zijn waren hartverwarmend.

​Waarom dit een wereld voor me opende? De ruimte en vrijheid die ontstaan de lichtheid is zo eerlijk dat ik me echt anders voel.😄