Wat fijn om met meerdere te zijn

zou je graag mee aan de wieg staan van een vaste dag in de maand om handconversaties aan te bieden in de stad? spreek me aan, we regelen dit.

Bewustzijn rond intimiteit

Is intimiteit dan niet voorbehouden voor de slaapkamer? jammer genoeg denken vele mensen hier zo over. Kijken we elkaar wat langer in de ogen? Raakt iemand  je net wat langer aan? dan gaan de 'alarmbellen ' al aan en ben je op je hoede, 'wat wil die persoon van me?' en ga ja onbewust de blik vaker afwenden, een beetje achteroverleunen om afstand te nemen om zeker duidelijk te maken dat je eventuele avances niet bevestigt.
Hoe jammer toch dat we in dit nauwe straatje zijn terechtgekomen en niet meer vrij en ontspannen kunnen genieten van te kijken in elkaars ogen, te genieten van een aanraking die helemaal toekomt zònder het mogelijke misverstand te moeten tackelen. 
Handconversaties zijn al lang een van mijn favorieten uit het arsenaal tools die ik ontwikkel ter bevordering van het vergroten van het bewustzijn rond intimiteit.
​Ik wil namelijk het speelveld terug vergroten waarin we ontspannen kunnen ontmoeten, spelen en aanraken zonder dat er een druk komt van seksuele verwachtingen.
​Het kader is heel duidelijk en dat geeft veiligheid: er kan tederheid zijn,  stilte, zot spel,... én het is authentiek, dat maakt het kwetsbaar én intiem.
Het duurt een tijdje voordat je in die ontspannen laag zit maar het kan en je wordt er steeds beter in. Wat bijzonder is is dat je deze ervaring en dit nieuwe gevoel meeneemt in je dagelijkse leven.
Het vergroten van de ruimte van intimiteit die nu erg vernauwd is en gedreven is in een kleine hoek van sexualiteit is één van mijn grote wensen. Aanraking en intimiteit is geërotiseerd geworden. er is nood aan andere beelden en ervaringen. Het verspreiden van beelden van andere aanraking draagt bij tot het vergroten van het bewustzijn.

Hoe heerlijk weer te handconverseren in groep.

Hier een mini fotoverslag van het onderzoek dat al een tijdje loopt in het WZC Kasteelhof  te Appels-Dendermonde
Foto's door Faber Mahieu, zo tof dit samen te doen!!
En het onderzoek gaat verder. Binnenkort te gast in Gent in Ramen-Poel.
Wat we onderzoeken?
-hebben handconversaties een positieve impact zowel op niveau van de individuele beleving als op de band tussen de bewoners onderling?
-zo ja op welke manier kunnen we dat vaststellen? Vertellen de bewoners er spontaan over? Is er een verandering in humeur, welbevinden,...? En in gedrag of manier van elkaar aanhalen onderling?
-indien dit positief is, is het dan mogelijk dezelfde impact te generen van op een afstand? Is het mogelijk dat wanneer ik een groep begeleid in het ene rusthuis een groep in een ander rusthuis ook actief meedoet onder begeleiding van het team en via een Zoomcall mij dus kan volgen.

Mijn droom is met de handconversaties meer ontspanning te brengen in relaties met zichzelf en elkaar, vertrouwen in de wereld te vergoten, in te tunen op een gevoel van dankbaarheid en liefde. Verbinding maken vergemakkelijken.

Heb je interesse in een sessie in groep? Neem contact met me op. Laten we zorgen dat op elk festival, buurtfeest, ... de gelegenheid wordt gecreëerd elkaar te ontmoeten en niemand uit te sluiten. Warmte, echtheid, nabijheid, aanraking voor iedereen bereikbaar.
Handconversaties zijn een laagdrempelige en toch heel diepgaande manier van contact maken. Speels, expressief, artistiek, ....

Hoe gaat dat zo'n een handconversatie?

Het concept is als volgt.
Een handconversatie ziet er zo uit. Er is een tafel met twee stoelen tegenover elkaar. Aan een kant zit iemand te wachten tot een tweede plaats neemt tegenover hem of haar. Deze personen kennen elkaar niet.

​De instructie is heel eenvoudig.

vooraf
Kom toe op je stoel, voel hoe je zit, ontspan je schouders, haal rustig adem.
Wissel enkele woorden als dat comfortabel voelt.
Kijk elkaar in de ogen, neem de tijd. Ontspan je gezicht, geef liefdevolle ogen aan elkaar. 

begin
Wanneer het moment daar is leg je een hand op tafel.
De focus verplaatst zich naar de handen, de blikken gaan naar de handen, de handconversatie is begonnen. Voel je helemaal vrij te bewegen over het tafeloppervlak en af te tasten hoe je wil bewegen. Alles is welkom, voel je vrij je uit te drukken en in interactie te gaan. Tast af wat de ander voelt en hoe elkaar te ontmoeten. Ga je elkaar aanraken of niet, maak je een gemeenschappelijke ruimte, hoe beroer je deze ruimte? 
Vergeet niet te ademen te zuchten en ook hier de stroom toe te laten.

einde
Als vanzelf komt er een einde aan deze uitwisseling. Meestal is het het moment dat je elkaar terug aankijkt.

nabespreken
Nabespreken mag maar wordt zeker niet verwacht.
Elkaar een tijd in de ogen kijken en eventueel handen vasthouden is vaak voldoende en zegt meer dan duizend woorden.
Als vanzelf bedank je elkaar.

Stel je voor, handconversaties in elke stad!


Hoe dit implementeren in de stad?
Er is de mogelijkheid om sociale partners aan te spreken en met tafeltjes en stoelen op een plein samen te komen en handconversaties te laten ontstaan, onder elkaar en met passanten of genodigden als een sociaal evenement dat opduikt in de stad. ( en eventueel spontaan wordt begeleid met muzikanten die improviseren en sfeer scheppen.) Wie zijn deze sociale partners? Wie heeft hier belang bij?


De stad als partner: een andere mogelijkheid is dat de stad er een plek op een plein een plantsoen of in een park aan weidt en vaste tafels en stoeltjes installeert om mensen aan te moedigen handconversaties te doen. Een statement dat uitgaat van het stadsbestuur dat aanmoedigt en te kennen geeft dat raken en aanraken belangrijk is.
Ik droom ervan dat handconversaties zo gegeerd worden en niet meer weg te denken zijn uit de waaier van mogelijkheden om uit te wisselen en te ontmoeten. Dat het een reflex is om wanneer je een stad bezoekt je naast de concertjes te checken in de agenda van het culturele aanbod, je ook kijkt naar waar in deze stad mensen samenkomen om handconversaties te doen.
Een app met aankondigingen waar en wanneer zou super zijn.
​
En natuurlijk zijn handconversaties ook overheerlijk met bekenden, vrienden en familie, thuis of op een terrasje tijdens een uitstap.

Handconversaties in tijden van smetvrees.

Angst voor besmetting.
Een uitdaging voor mensen als ik die leven van aanraking.
Maar het is ernst, het is nodig, mijn eerste reactie was, stilletjes worden en op de achtergrond verdwijnen.
Uit angst gezien te worden als ongepast: wie moedigt in deze tijd mensen aan tot aanraking!
En toch hebben we het heel erg nodig. Dus ik zoek naar oplossingen en ik kwam op het volgende idee: de handconversatie met jezelf.
Er is namelijk ook een andere mogelijkheid en dat is te rekenen op de spiegelneuronen. Ik leg het uit. Als je aanraking ziét dan gebeurt er iets gelijkaardigs in je hersenen. Alsof je zelf aangeraakt wordt.
Doe je ook nog eens zelf mee met de zelfaanraking dan worden je hersenen extra gestimuleerd en is het bijna alsof je elkaar aanraakt. Het beste dat er kan op dit moment. Veel plezier.

Handconversaties, de basis:

Aanraking is zo essentieel dat we het bijna vergeten. Nu we in een samenleving leven waar we veel contact kunnen hebben zonder aanraking moeten we het misschien wel meer met opzet installeren en mogelijk maken?


​Twee stoelen, een tafeltje en een instructie: This is an art-experiment, feel free to take a seat and have a hand conversation with me, our hands are the actors, the table is our scene.
Performance uitgevoerd in Brussel, Kopenhagen, Mechelen, Tavira....

​Telkens weer een unieke ervaring, ontroerde mensen, blije mensen, speelse mensen, verwarde mensen,... telkens anders maar één ding blijven ze gemeen hebben: ieder die de stap zet bij me aan tafel te komen zitten vertelt een zalige, wonderlijke ervaring gehad te hebben en bedankt me uitvoerig. Deze reacties inspireren me en geven me de zin om hier verder in te gaan. Aanraking en de niet-verbale communicatie opent een deur die deugd doet als ze opengaat: de deur van de lichamelijkheid, de deur van de poëzie, van de gevoeligheid, van het contact hebben op zich, zonder enige verwachting, zonder goed of fout. De deur ook van de intimiteit zonder gevolg, puur het moment in het nu. Het is zoals het is, je bent wie je bent en ik zie je.

Wie heeft wat te bieden en te vertellen? Poëtische ontmoetingen met ouderen, een vergeten groep.
Te gast in een rusthuis te Gent. een hele eer me hier te mogen bewegen en ouderen te ontmoeten.

Met verwondering en open blik ontmoet ik ouderen met de vraag of ze zin hebben in een handconversatie. Terwijl ik uitleg en voordoe glinsteren de ogen òf is er afwijzing; geen zin in dingen die ze niet kennen; en dat mag ook.

Wie wel meedoet vraagt naar meer, of ik nog eens langs kom.

Tijdens een moment aan de cafetaria tafel gebeurt het magische, twee dames starten een handconversatie met elkaar, tranen volgen. Ontroering voor alle tafelgenoten. We eindigen het samenzijn met een verbindend moment dat ze alle vier hun handen op tafel leggen en genieten van mijn handen die dartelen en dansen tussen hen in en zacht strelende ontmoetingen maken met hun handen.

Een persoonlijke evolutie van handconversaties als een ondersteunende, verbindende en inspirerende actie naar een volwaardige performance.

OPWARMING VOOR BEELDEND WERK
Jaren geleden startte ik me deze handconversaties als een techniek voor studenten van het Multidisciplinair atelier dat ik oprichtte in het DKO in Mechelen. Het was een ideale tool om de deelnemers uit het drukke hoofd te laten landen in hun lichaam. Vervolgens was het een ideale manier om elkaar te ontmoeten in hun lichamelijkheid en in elkaars verhaal. De tafel biedt een veilig kader, de handen bewegen is niet enkel voor dansers. Al snel vinden deelnemers een rijke taal in bewegingskwaliteit. Elementen zoals ruimtelijkheid, gebruik van het oppervlak en van de ruimte in de hoogte worden ontdekt. Verschillende kwaliteiten van aanraking worden uitgewisseld door te doén. Verder komt ritme, dynamiek, geluid, tonus en ontspanning. Verscheidene expressieve elementen passeren elke seconde: beelden die op poëtische wijze refereren naar gekende beelden: op en onder, trekken en duwen, vegen en slaan, krabbelen en ... insluiten en uitsluiten, omarmen en de rug toekeren,... vragen en beantwoorden, uitnodigen en aarzelen, overwelven en domineren, terugtrekken en verlaten,.... oneindig wat de handen vertellen en de ontmoeting kan inhouden.

​OP STRAAT
De handconversaties werden almaar meer een ding op zich, los van de opwarming of de oefening.
Ik besloot ze aan te bieden ook aan mensen die niet per se een opleiding in kunst volgen, op straat bijvoorbeeld. Ik installeerde me met mijn tafeltje en twee stoelen in het park in Mechelen, op het sint Catharina plein in Brussel, op het cultuurplein in Mechelen, in Tavira op de Markt en in Kopenhagen. Telkens hele fijne ervaringen in de publieke ruimte.

FACEBOOK LIVE
Ik ging een stap verder door ze te willen registreren en kondigde op facebook aan dat iedereen uitgenodigd was om op afspraak een handconversatie te komen doen in mijn atelier, toen in het Artenova gebouw te Mechelen. Indien akkoord gingen wie live op Facebook.
De intimiteit van een handconversatie delen bracht een extra dimensie.

TENTOONSTELLING
Ik integreerde de handconversatie in de tentoonstelling Knooppunt.

RUSTHUIZEN
De stap die ik nu zet is het verzamelen van ervaringen en beelden van handconversaties met ouderen met de bedoeling deze groep en specifiek met betrekking tot de aanraking, aandacht te geven.
ouderen hebben onder ander door hun perspectief in het leven een bijzondere bijdrage te leveren die we mislopen en dat is heel jammer. De aanraking van ouderen straalt een mildheid uit. Ik ben aan het onderzoeken en breng later uitgebreid verslag uit. Het is op zijn minst fascinerend en een hele eer welkom te zijn en hun medewerking te krijgen. De openheid is hartverwarmend, de muren en soms hele burchten die wij actieven van onze gemeenschap, ervaren in het contact met elkaar, zijn weggevallen. er is niets meer te bewijzen, te onthouden, te bouwen, het zijn is wat overblijft.

De beelden en verhalen komen terecht in een montage voor het rusthuis zelf én in een grotere installatie voor een tentoonstelling.

AMBASSADEURS
Paralel met de bezoeken aan rusthuizen start ik een groep op van ambassadeurs van de handconversaties met als doel op te duiken met een vijf-tal tafeltjes op pleinen en parken. Hier werken we samen met muzikanten en soundscape makers. Wil je graag mee op pad? contacteer me en ik nodig je uit tot onze groep op Facebook of hou je op de hoogte via mail.

Knooppunt

Handconversaties aangeboden tijdens de tentoonstelling 'Knooppunt' in 2016 samen met Ann Decaestecker te Gent in de ruimte Blanco van Nucleo.

Wat gebeurt er als ik elementen op de tafel zet? een tentje van doorzichtig gaas en een stukje uitgerafeld touw rechtopgezet als een waaiende exotische boom. het stuurde de conversatie een richting uit, gaf ons een gezamenlijk startpunt; interessant om je tot te verhouden. én inspirerend om nog elementen te maken die als een mogelijk ankerpunt kunnen dienen voor een handconversatie.

Handconversaties aangeboden in het atelier in Artenova in feb 2017. 

Een overwinning op mezelf, mensen uitnodigen in mijn atelier en via Facebook-life de ontmoeting direct de wereld insturen. Magische momenten, van bovenuit geregistreerd. 
Waarom was het een overwinning? ik kan het haast niet geloven als ik nu terug kijk op het parcours dat ik aflegde maar ja, ik was hyper verlegen en terughoudend. Het uitnodigen van mensen in een privé situatie zoals het atelier was wel degelijk een overwinning. De aandacht vragen via facebook life ook.
de filmpjes zijn terug te vinden op mijn pagina.