Op een steen in het water.
Over hoe mijn behoefte om kunst te maken me verplicht mezelf aan te kijken en uit mijn veilige cocon te treden.
Ik maakte een opname, en deze triggert me. Het is zo liefelijk. Wat moet ik er mee? "Dit kan niet voldoende zijn." zegt iets in me, en toch raakt het me, zowel dat ik het zelf niet genoeg vind als het beeld op zich, puur; ik trachtte het te monteren maar dat deed afbreuk aan de rust, het ritme en de authenticiteit. Misschien ga ik terug naar deze plek en doe ik het nog eens. Probeer ik minder te denken aan 'mooi zijn'. kan ik dat loslaten 'mooi zijn'? en waarom kan het niet voldoende zijn? Waar lag mijn focus nog? stel ik mezelf de vraag....ik wil al heel lang opnames maken van hoe ik me verhoud tot een steen in het water, het water rondom mij, ik op de steen. Deze dag was perfect. Vroeg in de ochtend, helder en koud, de zon die klimt en om de berg komt piepen en de vallei en de rivier inneemt, langzaam opschuift. Het water dat laag staat, rustig is en de bomen weerspiegelt aan de overkant en eerst, niet te begrijpen verticale strepen trekt over het beeld. Wie word ik als ik daar sta. Wat wordt het water dat rond mij, rond de steen zacht verder stroomt?
Stenen zijn een geliefkoosd element van mij. Ik gebruikt ze in verschillende projecten onder andere over intimiteit : een steen ontmoeten'. Hier nodig ik mensen uit een steen te kiezen uit mijn verzameling en deze te ontmoeten en te zien wat er gebeurd. Ik film.
In een ander project druppel ik water op een steen en film hoe druppel per druppel verdampt en als het ware wordt opgenomen door de steen. Stenen worden loodzware tranen.
In nog een ander project in een leegstaand vervallen pand sleur ik een steen mee door de ruimtes in een gehaakt wollen draagnet dat over de grond sleept tot er een gat in komt en ik de steen verlies.
Het project waarbij ik mensen uitnodig te haken rond een steen en nog eens rond en nog eens rond tot de steen een minuscuul klein onderdeel wordt van het grote fraaie haaksel vertelt hoe we verhalen maken van ogenschijnlijk erge gebeurtenissen om ze hanteerbaar te maken, te verfraaien, te verdoezelen.
en in deze opname, is het water dan de tranen die de steen niet opneemt maar aan zich voorbij laat gaan? Dat is zeker heel passend voor mijn levenshouding nu, ik voel me niet meer ìn mijn verdriet maar laat het langs me heen gaan. Ben meer de observator. Misschien kan ik me er zelfs aan laven, aan het water? of misschien is het zelf geen verdiet meer? en wat is de steen, een verhaal zo groot dat ik er op kan staan? Een verhaal dat steun geeft, een oeroud verhaal dat al niet meer weet waarover het ging maar er gewoon ìs.
He houdt me bezig wat hiermee te doen. Zin om nog eens te gaan en nog eens, of ook andere plaatsen te zoeken met een steen in het water, of samen te gaan met anderen....
Stenen zijn een geliefkoosd element van mij. Ik gebruikt ze in verschillende projecten onder andere over intimiteit : een steen ontmoeten'. Hier nodig ik mensen uit een steen te kiezen uit mijn verzameling en deze te ontmoeten en te zien wat er gebeurd. Ik film.
In een ander project druppel ik water op een steen en film hoe druppel per druppel verdampt en als het ware wordt opgenomen door de steen. Stenen worden loodzware tranen.
In nog een ander project in een leegstaand vervallen pand sleur ik een steen mee door de ruimtes in een gehaakt wollen draagnet dat over de grond sleept tot er een gat in komt en ik de steen verlies.
Het project waarbij ik mensen uitnodig te haken rond een steen en nog eens rond en nog eens rond tot de steen een minuscuul klein onderdeel wordt van het grote fraaie haaksel vertelt hoe we verhalen maken van ogenschijnlijk erge gebeurtenissen om ze hanteerbaar te maken, te verfraaien, te verdoezelen.
en in deze opname, is het water dan de tranen die de steen niet opneemt maar aan zich voorbij laat gaan? Dat is zeker heel passend voor mijn levenshouding nu, ik voel me niet meer ìn mijn verdriet maar laat het langs me heen gaan. Ben meer de observator. Misschien kan ik me er zelfs aan laven, aan het water? of misschien is het zelf geen verdiet meer? en wat is de steen, een verhaal zo groot dat ik er op kan staan? Een verhaal dat steun geeft, een oeroud verhaal dat al niet meer weet waarover het ging maar er gewoon ìs.
He houdt me bezig wat hiermee te doen. Zin om nog eens te gaan en nog eens, of ook andere plaatsen te zoeken met een steen in het water, of samen te gaan met anderen....
dankbaar voor deze reactie en omschrijving van mijn lieve vriend Luc. Ziehie onze conversatie.
"Dag Alexandra,
!!!!!!!!! wat een performance !!!!!!!!!!
Je lichaam "stroomt" als het ware mee met de rivier, zo natuurlijk, zo rustig en zo mooi, terwijl je je laat "om kabbelen" door zijn vele stromende liefdevolle armen.
Als dank kniel je nederig neer op de steen waarop je staat, en omarmt hem met heel je hart.
Het is om stil te worden om je bezig te zien met je bevrijd lichaam en geest.
Héél sterk en moedig.
Je wandelt ... op eenzame hoogte,... van steen naar steen,
terwijl je haast naadloos opgaat in de omgeving.
Je ontroert me,
wat ben ik blij om je te mogen kennen.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Luc"
Lieve Luc,
Mag ik jouw woorden op mijn website plaatsen bij het filmpje?
Alexandra,
Je mag "de woorden" zeker bij het filmpje plaatsen. Ik heb wel het voordeel om de lokatie goed te kennen,wat het intiemer maakt. De steen waarop je staat is normaal altijd onder water. Hij zal zich wel naakt en onbeschermd gevoeld hebben zonder het water. . . en dan kies jij hem uit . .
. naakt en onbeschermd . Liefs Luc.
!!!!!!!!! wat een performance !!!!!!!!!!
Je lichaam "stroomt" als het ware mee met de rivier, zo natuurlijk, zo rustig en zo mooi, terwijl je je laat "om kabbelen" door zijn vele stromende liefdevolle armen.
Als dank kniel je nederig neer op de steen waarop je staat, en omarmt hem met heel je hart.
Het is om stil te worden om je bezig te zien met je bevrijd lichaam en geest.
Héél sterk en moedig.
Je wandelt ... op eenzame hoogte,... van steen naar steen,
terwijl je haast naadloos opgaat in de omgeving.
Je ontroert me,
wat ben ik blij om je te mogen kennen.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Luc"
Lieve Luc,
Mag ik jouw woorden op mijn website plaatsen bij het filmpje?
Alexandra,
Je mag "de woorden" zeker bij het filmpje plaatsen. Ik heb wel het voordeel om de lokatie goed te kennen,wat het intiemer maakt. De steen waarop je staat is normaal altijd onder water. Hij zal zich wel naakt en onbeschermd gevoeld hebben zonder het water. . . en dan kies jij hem uit . .
. naakt en onbeschermd . Liefs Luc.