Hold me as if you where my mother.
This work is an encounter and an investigation about the power of being able to represent somebody you mis.
|
In order to give my own grief a place, I do research about who my mother was for others. If have made a facebookpage in the hope to reach people who have known here. I have only a small part of the puzzle. I would love to puzzle an image of who she was to others.
How come that I know so little? To comprehend this I have to tell you more about the particular way my mother was. About her extremes about here passions. She was very passionate but very, very shy in the same time. She could sing the opera, on her own. I have no idea what else she did on her own. It is just that her voice was so loud that that was hard to hide. She lived in separate worlds. She was extremely open and enthousiast outdoors. I imagine that the contact with others gave her so much energie, but she never took somebody home. At home she was introvert, I could not tell how she felt. I can not remember that she addressed me as a person. She was more talking to the place that I embodied in our family. I was the one to understand what needs to be done, who knows when to do what and to help to lead the group. she addressed the group of the familie more than the members in person. She was the organizer but never participated, she facilitated. At least that is my point of view. I am not the only family member. I hope to complete my story with the testimony of my dear brothers, my father and my ant and niece, and my foster brothers and sisters as well. So i am very curios to know her better through the story's of others. She died when I was 21, she 54. She was ill for 8 years, with ups and downs. |
Dit onderzoek komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht gevallen.
Ik merk bij mezelf dat ik aarzel in het leven, me terughoud, waarom? Een reden kan zijn dat ik het gevoel heb een geheim mee te dragen en dat ik hier op betrapt kan worden. Het geheim over hoe mijn moeder gestorven is. Maar ook het geheim dat ik daar verdrietig over ben. Het is al zo lang geleden, 'ben je daar nog niet overheen', hoor ik dan stemmetjes in mijn hoofd zeggen. Omarm je moeder, niet alleen je moeder ook je vader;-), en zie haar helemaal zoals ze is. Dan bevrijd je jezelf van alle oordeel, ook het oordeel op jezelf. En dat is mogelijks wat me tegenhoudt, het oordeel op mezelf. Els van Steijn schreef daar heel mooi over in haar boek 'De Fontein'. Mijn moeder was een hele vrolijke ambitieuze vrouw maar met ook een groot oordeel naar zichzelf en een eerder afstandelijke band met haar moeder als ik het me goed herinner. Dit patroon doorbreek ik door postuum een band aan te gaan met mijn moeder en haar helemaal te zien. Haar te eren en te bedanken voor wie ze was. Dankjewel Mama voor wie je was. Dankjewel Mama dat ik er ben. Ik hou van je. Alexandra |