Het mooiste verhaal
|
Het mooiste verhaal van de vreselijkste ellende. We kunnen aan positieve geschiedsvervalsing doen tot we de vreselijke ellende omkeren tot de prachtigste mest voor een heerlijk leven.
Een moment om al mijmerend te bezinnen.Bij mij werkt het heel goed, rustig met mijn handen bezig zijn en mijn gedachten laten varen op de stroom als een bootje golven, lees 'emoties', trotseerden. Als een drijvende boomstronk op een rivier splitsingen nemend. Of als een groepje bladeren en takken op de rivier gewaaid mee stromend op het gezwollen water en even blijven hangend aan een steen die uitsteekt in de stroming, om dan meegenomen te worden zich aan elkaar vasthoudend.
Zo mijn gedachten en gevoelens laten stromen doet me deugd. Èn ik weet uit ervaring dat als ik een gebeurtenissen en herinneringen steeds opnieuw laat voorbij glijden er ruimte ontstaat om het ànders te bekijken. Ik kies er dan voor de bevestiging niet op te zoeken maar juist de onzekerheid te verwelkomen. De verschillende perspectieven te zien en mezelf vragen te stellen om die ruimte nog te vergroten. Hoe doe jij dit? En zo ja welke vragen stel jij jezelf? Ken jij die meditatieve, mijmerende toestand tijdens het frunniken? Score- Je krijgt een zak met een steen.
- Je haakt verder aan de haaksels rond de steen. - Je herinnert je verhalen die je jezelf vertelt over de grote gebeurtenissen in je leven. - Welke vragen stel je jezelf en hoe herschrijf je je eigen geschiedenis. - Je spreekt deze nieuwe verhalen in in je dictafoon en stuurt ze me op. - Je geeft de zak met de steen door aan een volgende persoon. |
|
Wat sleuren we met ons mee?
Je kreeg een zak, een zak met een steen. Of je vermoedt dat er een steen inzit, hij is niet mer te zien, hij is omhuld met fraai haakwerk in kleurige steken. De steen stelt een vervelend iets voor. Een pijnlijke herinnering. Een erge gebeurtenis. Een moeilijke situatie.
De steen is omhaakt met mooie steken in mooie kleurtjes. Lapjes met haken aan elkaar gemaakt omsluiten elke bult van de steen, nauw zijn vorm volgend. Soms wringt het een beetje, trekt het. Maar dat geeft niet, de steen zal gevat worden. Dat zijn de mooie verhalen die we onszelf vertellen, vaak ook met haken aan elkaar gemaakt. Vaak ook in mooie kleurtjes en steekjes.
Zo is de steen omwikkeld door mooie verhalen. De verhalen die we maken om ons leven draaglijk te maken om te begrijpen, letterlijk be-grijpen. We zeulen de steen mee, ons hele leven lang. De verhalen maken het mogelijk.
Maar wat als we aan positieve geschiedsvervalsing doen en al vertellend onszelf andere vragen stellen. De gebeurtenis telkens anders vertellen. In plaats van de geschiedenis te bevestigen ze te verleggen, ze herschrijven?
Want vaak zijn de verhalen niet mooi op zich, ze vertellen ellende. Vaak beschuldigen ze anderen van het onrecht dat ons is aangedaan of van de rampspoed die ons is overkomen. Hoe we van het ene in het ander zijn gesukkeld.
Drama, ellende, onrechtvaardigheid, droefheid, bitterheid, uitzichtloos, onvermijdelijke afloop, fatalisme,...Uit deze verhalen haal je weinig kracht, ze zetten je als slachtoffer in het middelpunt van je eigen leven, een hoofdpersonage met weinig ruimte.
En toch noem ik ze mooie verhalen, omdat ze een doel hebben: de pijn niet voelen, en dat is mooi. Maar ze beletten je ook je daadkracht te voelen. Wat als je jezelf toelaat tot de rauwe kern van het pijnlijke échte verhaal. Is het dat dat je vermeed, omdat het té pijnlijk is. Maar wat is er erger, de pijn te voelen en hem achter kunnen laten? Of de pijn verdoezelen en verpakken in een mooi verhaal en het heel je leven meedragen, diep verstopt in mooie fraaie haaksels van verhalen? Want dat is wat er gebeurt met een mooi verhaal, het rechtvaardigt die toestand waarin je nu bent, geschonden, gekwetst, onrecht aangedaan, en het belet je verder te gaan. Het verhaal verwondt je keer op keer en houdt in stand. Je blijft je verhouden tot wat je is aangedaan en je bent niet vrij.
Deze mooie verhalen verstikken het probleem, ze lossen niets op.
De steen is omhaakt met mooie steken in mooie kleurtjes. Lapjes met haken aan elkaar gemaakt omsluiten elke bult van de steen, nauw zijn vorm volgend. Soms wringt het een beetje, trekt het. Maar dat geeft niet, de steen zal gevat worden. Dat zijn de mooie verhalen die we onszelf vertellen, vaak ook met haken aan elkaar gemaakt. Vaak ook in mooie kleurtjes en steekjes.
Zo is de steen omwikkeld door mooie verhalen. De verhalen die we maken om ons leven draaglijk te maken om te begrijpen, letterlijk be-grijpen. We zeulen de steen mee, ons hele leven lang. De verhalen maken het mogelijk.
Maar wat als we aan positieve geschiedsvervalsing doen en al vertellend onszelf andere vragen stellen. De gebeurtenis telkens anders vertellen. In plaats van de geschiedenis te bevestigen ze te verleggen, ze herschrijven?
Want vaak zijn de verhalen niet mooi op zich, ze vertellen ellende. Vaak beschuldigen ze anderen van het onrecht dat ons is aangedaan of van de rampspoed die ons is overkomen. Hoe we van het ene in het ander zijn gesukkeld.
Drama, ellende, onrechtvaardigheid, droefheid, bitterheid, uitzichtloos, onvermijdelijke afloop, fatalisme,...Uit deze verhalen haal je weinig kracht, ze zetten je als slachtoffer in het middelpunt van je eigen leven, een hoofdpersonage met weinig ruimte.
En toch noem ik ze mooie verhalen, omdat ze een doel hebben: de pijn niet voelen, en dat is mooi. Maar ze beletten je ook je daadkracht te voelen. Wat als je jezelf toelaat tot de rauwe kern van het pijnlijke échte verhaal. Is het dat dat je vermeed, omdat het té pijnlijk is. Maar wat is er erger, de pijn te voelen en hem achter kunnen laten? Of de pijn verdoezelen en verpakken in een mooi verhaal en het heel je leven meedragen, diep verstopt in mooie fraaie haaksels van verhalen? Want dat is wat er gebeurt met een mooi verhaal, het rechtvaardigt die toestand waarin je nu bent, geschonden, gekwetst, onrecht aangedaan, en het belet je verder te gaan. Het verhaal verwondt je keer op keer en houdt in stand. Je blijft je verhouden tot wat je is aangedaan en je bent niet vrij.
Deze mooie verhalen verstikken het probleem, ze lossen niets op.
Zo kan het ook.
Je vertelt het verhaal terwijl je je andere vagen stelt: is dit echt waar? Wat als het echt waar is? Wat als het niet waar is? Wie en wat maakt die gebeurtenis dan van mij? Wie word ik als ik het verhaal geloof? Wie word ik als ik het niet geloof. Wie word ik als ik mijn geschiedenis herschrijf?
Terwijl de rauwe realiteit blijft waar die is, ga jij verder. Zo kan het ook. In deze versie van je leven vertel je de situatie zoals die is en geef je jezelf de kracht, de daadkracht je uit de situatie te leven en ga je verder. Je wordt het actieve hoofdpersonage van je eigen leven.
Terwijl de rauwe realiteit blijft waar die is, ga jij verder. Zo kan het ook. In deze versie van je leven vertel je de situatie zoals die is en geef je jezelf de kracht, de daadkracht je uit de situatie te leven en ga je verder. Je wordt het actieve hoofdpersonage van je eigen leven.
Uitnodiging .
Ik nodig je uit mee te haken aan het haakwerk rond de steen als symbool voor de verstikkende mooie verhalen.
Wil je heel graag meedoen maar heb je geen steen doorgekregen? Dan kan je er zelf een opstarten. Wat heb je hiervoor nodig? Een steen, wat wol de grootte maakt niet uit, een haakpen en een stoffen zak die je bij voorkeur zelf maakt met restjes stof.
Of je kan me contacteren en je krijgt er een opgestuurd.
Ik nodig je uit te vertellen in je dictafoon.
Je hervertelt je eigen geschiedenis en vormt een nieuw verhaal.
Ik nodig je uit je opgenomen verhalen te sturen naar [email protected].
En de steen met de haaksels er rond door te geven aan een vriend.
Heb je vragen neem dan contact met me op.
Op 21 maart 2021 komen alle stenen naar me toe. Dan worden ze chirurgisch verlost uit hun verhalendekens en ceremonieel weggegooid in de rivier. Dit wordt uitbundig gevierd met een feest met dans en muziek!
Wil je hier graag bij zijn? Stuur me dan een mailtje met: ‘Ja! Ik ben graag bij de verlos ceremonie van de steen.’
Wil je heel graag meedoen maar heb je geen steen doorgekregen? Dan kan je er zelf een opstarten. Wat heb je hiervoor nodig? Een steen, wat wol de grootte maakt niet uit, een haakpen en een stoffen zak die je bij voorkeur zelf maakt met restjes stof.
Of je kan me contacteren en je krijgt er een opgestuurd.
Ik nodig je uit te vertellen in je dictafoon.
Je hervertelt je eigen geschiedenis en vormt een nieuw verhaal.
Ik nodig je uit je opgenomen verhalen te sturen naar [email protected].
En de steen met de haaksels er rond door te geven aan een vriend.
Heb je vragen neem dan contact met me op.
Op 21 maart 2021 komen alle stenen naar me toe. Dan worden ze chirurgisch verlost uit hun verhalendekens en ceremonieel weggegooid in de rivier. Dit wordt uitbundig gevierd met een feest met dans en muziek!
Wil je hier graag bij zijn? Stuur me dan een mailtje met: ‘Ja! Ik ben graag bij de verlos ceremonie van de steen.’
Vragen die je kunnen inspireren.Ik heb deze vragen uit het werk van Byron Katie; heb jij ook inspirerende, helpende vragen die je gebruikt? Stuur ze me door dan voeg ik ze hier toe.
Is het echt waar? Ben ik zeker dat het echt waar is? Ben ik 100% zeker dat het echt waar is? Wat als het wel waar is, wie word ik dan? Wat als het niet waar is? wie word ik dan? Wie zou ik zijn zonder deze versie van het verhaal? Welke versie helpt me? Vragen geïnspireerd op en uit het werk van Byron Katie https://thework.com |
|